نجوم

سنگ هایی که توسط مریخ نورد روح مورد آزمایش قرار گرفته اند مدارکی دال بر محیطی مرطوب، غیراسیدی و مناسب برای حیات در گذشته مریخ را نشان می دهند. این موضوع پس از چهار سال تحقیق، آنالیز و تجزیه تحلیل سنگ ها و مواد معدنی مریخ توسط گروهی از دانشمندان تایید شد.

در اواخر سال 2005 ، در یکی از آزمایشات صورت گرفته توسط مریخ نورد روح، غلظت بالایی از کربنات نشان داده شد که ناشی از شرایط مرطوب و نزدیک به خنثی اما ترکیب شده با اسید بود. اما  مطالعات و یافته های جدید نشان از آب خالص و غیراسیدی می دهند. پیش از این نیز مریخ نوردهای ناسا نشانه های دیگری از شرایط حیات و آب در مریخ را یافته بودند. ولی با این حال داده های بدست آمده از این تحقیقات شرایطی را نشان می داد که دال بر محیط هایی اسیدی بود. به بیان دیگر، شرایط حیات در مریخ در محیطی قطعاً اسیدی تصور میشد که از این رو مریخ سیاره ای با شرایط سخت و نادر برای حیات در نظر گرفته میشد.

در اخترشناسی فروسرخ با آشکارسازی و تحلیل امواج فروسرخ (با طول موجی بزرگ‌تر از طول موج قرمز) سروکار داریم. معمولاً برای این کار از تلسکوپ استفاده می‌شود اما در کنار آن به یک آشکارساز حساس نیز احتیاج داریم. بخار آب موجود در جو زمین امواج فروسرخ را جذب می‌کند و بنابراین مراکز مشاهده امواج فروسرخ می‌بایست در مکان‌های بلند و خشک یا خارج از جو کره زمین ساخته شوند. تلسکوپ‌های فضایی به انتشار گرما در جو زمین، شفافیت جو زمین حساس نیستند و وقتی از آن‌ها استفاده می‌کنیم دیگر با دردسرهای مشاهده در طول موج‌های فروسرخ روبرو نمی‌شویم. مشاهدات فروسرخ در مشاهده مناطقی از کهکشان که پوشیده از گرد و غبار هستند بسیار کارآمد هستند.

منبع اصلی ما برای به دست آوردن اطلاعات دربارهٔ اجرام آسمانی، نور یا همان امواج الکترومغناطیسی است که از این اجرام به ما می‌رسد.بخشی از این امواج را می‌توان از سطح زمین رصد کرد، در حالی‌که بخشی دیگر تنها در ارتفاعات بالا یا خارج از جو زمین قابل رصد هستند. اخترشناسی رصدی را می‌توان بر پایه قسمتی از طیف الکترومغناطیس که در آن مورد استفاده قرار می‌گیرد، به رشته‌های زیر تقسیم‌بندی کرد.

اگر این روزها به لیست برترین فیلم های جهان نگاهی بیندازید بدون شک آواتار نامی خواهد بود که بیشتر از هر عنوان دیگری توجه شما را به خود جلب خواهد نمود. این فیلم که بدون تردید یکی از شاهکارهای دنیای سینمایی و کامپیوتری به شمار می آید به داستان موجودات فرازمینی اشاره می کند که در مکان دیگری از جهان زندگی می کنند.

برطبق تحقیقات جدیدی که به برسی فیلم آواتار پرداخته است به این موضوع اشاره شده که چه چیزهایی دراین فیلم علمی و با واقعیت تطابق داشته و حیات و موجودیت آنها امکانپذیر است وهمچنین چه بخش هایی غیرقابل قبول هستند.

بر اساس گزارش های  News Discovery ، یکی از نظریه هایی که در این فیلم  به نمایش گذاشته شده و وجود آن امکانپذیر می باشد اقماری می باشند که می توانند میزبان حیات باشند.

به نظر می رسد که اقمار قابل سکنی یکی از رایج ترین اماکن برای جستجوی حیات در کهکشان راه شیری می باشند ، چراکه تعداد قمرهای بزرگ بسیاری از این سیارات، حتی به بیش از 10 قمر  می رسند.

سِتاره گوی پرنور، درخشان و بسیار داغی از پلاسماست که انسجام خود را توسط نیروی گرانش خود حفظ می‌کند. نزدیکترین ستاره به زمین خورشید و پس از آن پروکسیما قنطورس است. ستارگان قابل دیدن در شب از روی زمین، به دلیل فاصلهٔ بسیار دورشان به شکل نقاطی ثابت (گاهی چشمک زن) و روشن دیده می‌شوند. در طول تاریخ، گروه‌های ستاره‌های برجسته‌تر، به نام صورت‌ها و صورت‌واره‌های فلکی، گروه‌بندی شده و روشن‌ترین ستارگان نیز نام‌گذاری شده‌اند.

سیاره یک جرم آسمانی است که در حرکتی مداری به دور یک ستاره یا بقایای ستاره‌ای می‌گردد و دارای شرایط زیر است:

جرم آن به اندازه‌ای هست که تحت تأثیر نیروی گرانش خود گِرد شود.
جرم آن آنقدر زیاد نیست که سبب همجوشی هسته‌ای شود.
همسایگی خود را از سیارک‌ها پاکسازی کرده‌باشد.
می‌تواند گازی یا سنگی باشد.

کهکشان‌ها سامانه‌هایی بزرگ و با اندازه و مرزی مشخّص هستند که از ستاره‌ها، بقایای ستاره‌ای، ماده تاریک، گازها و گرد و غبارهای میان ستاره‌ای تشکیل یافته‌اند و با نیروهای گرانشی به گردِ هم آمده‌اند.

خطوط نازکا

در دهه‌ی شصت میلادی، این تصور پدید آمد که بیگانگان مسئول نقشینه‌های باستانی در صحرای نازکای پرو هستند؛ شگفتی هایی که طولی بالغ بر ۳۷۰ متر داشتند. دو نظریه همراه آنها بود؛ یا اینکه بیگانگان در دوران باستان از سیاره ی ما دیدن کرده بودند و این نقشه ها پیشکش مهمانان نازکا به ساکنان بوده و یا آنکه این خطوط نوعی ابزار مسیریاب یا نقطه‌ی فرودی برای بشقاب پرنده ها بوده اند.

فیلم‌های ناسا

نظراتی در میان مردم می چرخد که وقتی نوری مرموز در افق دیده می شود، گردانندگان ت فضایی آمریکا، فیلم‌های دریافت شده توسط پایگاه فضایی بین‌المللی را سر به نیست می کنند. فیلم‌های دریافتی از این پایگاه به محض اینکه شئی غیر منتظره در فاصله‌ی دور مشاهده می شود، قطع می شوند.

آدم ربایی

بتی و بارنی هیل، زوجی از پورتسموث آمریکا بر این باور بودند که توسط بیگانگانی از صورت فلکی تور زتا یده شده اند. این گونه که در سپتامبر ۱۹۶۱، هنگام رانندگی در جاده بتی نوری خیره کننده در آسمان می بیند و با هم آن را دنبال می کنند تا اینکه بشقاب پرنده توقف کرده و در چشم به هم زدنی آنها را می رباید. این زوج چیز دیگری به یاد نمی آورند و وقتی که بیدار می شوند، ۳۵ مایل با محل ربایش فاصله دارند. پس از آن به سرعت به خانه بازمی گردند.

بیلی مِیِر

کشاورزی سوئیسی معتقد بود که با بیگانگانی از خوشه ی پروین در تماس است. در طول دهه ی هفتاد، وی برای اثبات مدعایش عکس های زیادی از بشقاب پرنده ها بر فراز ییلاقات سوئیس و همچنین اشیای آسمانی و غیر زمینی  دیگری نیز ارائه کرد.

عکس های بشقاب پرنده ی مک منوویل

در 1918 شعبده باز مشهور هری هادینی (Harry Houdini) زمانی که یک فیل 10000 پوندی را ناپدید کرد، تحییر بیش از 5200 نفر از حضار تأتر Hippodrome نیویورک را برانگیخت. اما ناپدید شدن یک جانور بزرگ در مقایسه با تردستی باشکوهی که در 11 آگوست در منظومه شمسی مان رخ داد چیزی نیست. در آن روز سیاره زحل بدون کمک گرفتن از ژوپیتر یا از اورانوس، سیستم  حلقه ای 170000 مایلی خود را ناپدید ساخت.

چگونه یک سیاره منحصر گاز و بزرگ، بدون استفاده از چوب سحرآمیز، دود یا آینه توانست حجمی تقریباً معادل 35 میلیارد میلیارد تن از یخ و غبار و قطعات سنگ را ناپدید کند؟ زحل به تنهایی بدون  متوسل شدن به رموز تردستی و جادوگری شاید هرگز قادر به انجام چنین شعبده بازی ای نمی شد. البته خوشبختانه، دوست عزیزمان لیندا اسپیلکر (Linda Spilker)، نماینده دانشمندان پروژه عملیات زحل کاسینی» در آزمایشگاه JPL ناسا واقع در پاسادنا کالیفرنیا یک شعبده باز نیست.

زمانی که دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی مان در حال اجرای هزارمین جادوی خود در محو نمودن حلقه های صاف است، بینندگان این پدیده تنها از 400 سال پیش جستجوی آن را آغاز نموده اند. تا دسامبر 1612 گالیله (Galileo) به مدت دو سال بود که مشغول مطالعه زحل و "دو قمر بزرگ" آن (در واقع حلقه ها در هر دو طرف زحل با قمر های آن اشتباه گرفته شده بود) بود. گالیله با استفاده از تلسکوپ اولیه اش متوجه شده بود که این دو "قمر" مرتب باریکتر و باریکتر می شوند. پس از اینکه حلقه ها به طور کامل از عدسی ناپدید شدند، گالیله حیرت خودرا در مقاله ای ارائه کرد که در آن نوشته بود: "نمی دانم درباره این مورد بسیار حیرت آور و بسیار غیره منتظره و جدید چه بگویم!"

اسپیلکر گفت: " وقتی ما می دانیم که چگونه زحل حلقه های صاف خود را ناپدید می کند و باز هم مجذوب و حیرت زده آن هستیم، گالیله کاملاً حق داشت به خاطر حلقه ها حیرت زده شود؛ زمان اکوئینوکس زمان مناسبی برای ماست تا چیزهای بیشتری فراگیریم." یک تقاطع حلقه صاف» فرصت بی نظیری برای دانشمندان فراهم می کند. تابش نور خورشید به حلقه ها با زاویه 90 درجه می تواند آنها را روشن ساخته و سایه دار نماید، در نتیجه منجر به آشکار ساختن ساختارهای موجود در حلقه و عجیب ترین منظره هایی می شود که قبلاً دیده نشده است.

اسپیلکر می گوید: "مدار زحل، زحل را به خورشید بسیار نزدیک کرده به طوری که حتی با بهترین تلشکوپ ها نیز دیدن آن بینهایت مشکل است. خوشبختانه ما کاسینی را در خط مقدم داریم."

*حیات- life

داستان گروهی از فضانوردان را نشان می دهد که موجودی را از مریخ به زمین می آورند. این موجود یک سلول زیستی است که رفته رفته بزرگ تر شده و به یک موجود مرگبار غول پیکر تبدیل می شود. گروه نام آن را کالوین می گذارد.

*مریخی-the martian

یکی از جدیدترین فیلم های این فهرست درباره دانشمندان ناسا که با مریخ سفر کرده و بازگشت عجولانه آن ها باعث به جا ماندن مارک می شود. دو جایزه گلدن گلوب دریافت کرد. همچنین در ۷ قسمت اسکار نامزد شد، از جمله بهترین فیلم و بهترین بازیگر مرد.

*میان ستاره ای-Interstella

با وجود تصاویر و جلوه های زیبا، یک فیلم بدیع و خلاقانه است. همچنین مفاهیمی چون سیاهچاله ها، کرم چاله ها، نظریه نسبیت، بعد پنجم و ترکیب زمان و مکان در آن دیده می شود. اما مهم تر از آن رابطه پدر و دختری داستان است که احساسات بیننده را تحت تاثیر قرار می دهد.

* ۲۰۰۱: ادیسه فضایی-Space Odyssey

بدون شک، یکی از بهترین آثار برتر سینما، ساخته 

استنلی کوبریک، که بهترین نمایش فضای ناشناخته محسوب می شود. این فیلم با وجود مضامینی نظیر اگزیستانسیالیسم و تکامل، در طی سال ها به یک اثر کلاسیک بدل شده است.

سنگ هایی که توسط مریخ نورد روح مورد آزمایش قرار گرفته اند مدارکی دال بر محیطی مرطوب، غیراسیدی و مناسب برای حیات در گذشته مریخ را نشان می دهند. این موضوع پس از چهار سال تحقیق، آنالیز و تجزیه تحلیل سنگ ها و مواد معدنی مریخ توسط گروهی از دانشمندان تایید شد.

در اواخر سال 2005 ، در یکی از آزمایشات صورت گرفته توسط مریخ نورد روح، غلظت بالایی از کربنات نشان داده شد که ناشی از شرایط مرطوب و نزدیک به خنثی اما ترکیب شده با اسید بود. اما  مطالعات و یافته های جدید نشان از آب خالص و غیراسیدی می دهند. پیش از این نیز مریخ نوردهای ناسا نشانه های دیگری از شرایط حیات و آب در مریخ را یافته بودند. ولی با این حال داده های بدست آمده از این تحقیقات شرایطی را نشان می داد که دال بر محیط هایی اسیدی بود. به بیان دیگر، شرایط حیات در مریخ در محیطی قطعاً اسیدی تصور میشد که از این رو مریخ سیاره ای با شرایط سخت و نادر برای حیات در نظر گرفته میشد.